เรื่องเล่ารอบอ่าวปัตตานีและภูมิปัญญา

ความอุดมสมบูรณ์

          ในอดีตเนื่องจากอ่าวปัตตานีเป็นอ่าวแห่งความอุดมสมบูรณ์ เล่ากันว่าชาวประมงหากินแบบง่าย ๆ มีเรือแจวหรือหางยาวพร้อมไม้กระดานหนึ่งแผ่นในแนวตั้งกั้นวางตามแนวความยาวของเรือ เมื่อล่องเรือไปปลาหรือกุ้งจะตกใจแล้วกระโดดขึ้นบนเหนือน้ำไปกระทบแผ่นไม้กระดานในเรือแล้วก็ตกลงบนท้องเรือ โดยไม่ต้องใช้เครื่องมือประมงใด ๆ ในการจับปลาให้ซับซ้อน เป็นวิถีง่าย ๆ ของชาวบ้านหากินแบบพอเพียง เราจะลอกรอยอดีตให้กลับมาอยู่ในยุคปัจจุบันได้อย่าไร? (เรื่องเล่าจาก อาจารย์นุกูล รัตนาดากุล)

           อาจารย์นุกูลเล่าว่าตอนช่วงแรก ๆ ที่อาจารย์ลงในอ่าว ถ้าเอามืองมจับลงไปในดินแล้วกำขึ้นมาจะต้องมีสิ่งมีชีวิตติดขึ้นมาอย่างน้อยหนึ่งอย่าง เช่น หอยแครง ปลา กุ้ง หรือบางครั้งอาจจะจับได้งูทะเลขึ้นมา

           จากที่มีโอกาสได้ลงพื้นที่ปะกาฮารัง ชาวบ้านบอกว่าสามารถใช้ใบจากหรือใบสาคูมาไล่จระเข้ให้วิ่งหนีไปได้ และสามารถใช้กิ่งต้นยอ(ที่เราใช้ใบมาทำห่อหมก) ตอกติดไว้กับบริเวณบ้านที่ลมพัดตีบ่อยๆ จะทำให้ช่วยลดความแรงลมได้

           วันก่อนผมลงพื้นที่ อ.จะนะ จ.สงขลา ชาวบ้านพาลงไปดูพื้นที่ เราเดินไปพบต้นยับเยี่ยวกำลังออกลูกเต็มเลย ชาวบ้านบอกว่าหากต้นยับเยี่ยวยังออกลูกอยู่อย่างนี้ ยังไม่หมดแสดงว่าฝนยังตกอีกเยอะ ฝนยังไม่หมดในปีนี้ (ผมลงพื้นที่ 17 พ.ย.2554) ฝนเริ่มตกหนักกันก็ตั้งแต่ 20 พ.ย. 2554 กันเลยครับ

ภูมิปัญญายังมีอีกเยอะ ส่งมาเพิ่มเติมได้ที่ schuaiaree @ gmail.com (พิมพ์ให้ติดกันนะครับ)